Mini Cart
0 items
No products in the cart.
Co to jest metafora żywa
Metafora, innymi słowy przenośnia, to językowy środek stylistyczny. Połączenie dwóch obcych sobie znaczeniowo wyrazów tworzy związek frazeologiczny, którego znaczenie nie jest sumą składową obu wyrazów. Elementy składowe modyfikują wzajemnie swoje znaczenie jednak połączenie to powoduje, że uwydatnione zostają cechy wspólne dla każdego z nośnika znaczeń. Wyrazy składowe metafory mają inne zakresy znaczeniowe, jednak muszą posiadać jakiś element wspólny. Niekiedy jest to element peryferyjny. Powstaje wówczas metafora poetycka, niezwykła i zaskakująca dla czytelnika.
Metafora żywa – innymi słowy także metafora poetycka.
Nagrają one twórczości zarówno po stronie nadawcy komunikatu, który tworzy metafory, jaki po stronie odbiorcy, który odczytuje znaczenie wyrażenia. Dlatego ostatniego metafory żeby są rodzaje zagadki Supeł który trzeba rozwikłać. Ponadto nadawca w przypływie weny twórczej dostrzega jakieś podobieństwo między tematem a nośnikiem odbiorca musi odkryć. Podsumowując, najwięcej przykładów żywych metafory znajdziemy w poezji.
Przykład poezji Wiesławy Szymborskiej
Cebula
Co innego cebula.
Ona nie ma wnętrzności.
Jest sobą na wskroś cebulą,
do stopnia cebuliczności.
Cebulasta na zewnątrz,
cebulowa do rdzenia,
mogłaby wejrzeć w siebie
cebula bez przerażenia.
W nas obczyzna i dzikość
ledwie skórą przykryta,
inferno w nas interny,
anatomia gwałtowna,
a w cebuli cebula,
nie pokrętne jelita.
Ona wielekroć naga,
do głębi itympodobna.
Byt niesprzeczny cebula,
udany cebula twór.
W jednej po prostu druga,
w większej mniejsza zawarta,
a w następnej kolejna,
czyli trzecia i czwarta.
Dośrodkowa fuga.
Echo złożone w chór.
Cebula, to ja rozumiem:
najnadobniejszy brzuch świata.
Sam sie aureolami
na własną chwałę oplata.
W nas – tłuszcze, nerwy, żyły,
śluzy i sekretności.
I jest nam odmówiony
idiotyzm doskonałości.
